Katedra Optyki i Fotoniki
Politechnika Wrocławska
Prof. dr hab. inż. Henryk Kasprzak – ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej w roku 1971. W 1980 roku obronił pracę doktorską w Instytucie Fizyki PWr, a w roku 1993 rozprawę habilitacyjną na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki PWr. W roku 2001 uzyskał tytuł naukowy profesora Nauk Fizycznych. W latach 2008 – 2012 był prodziekanem Wydziału PPT PWr ds. Badań Naukowych i Organizacyjnych. Do roku 1992 zajmował się naukowo interferometrią, holografią i optycznym przetwarzaniem informacji. W roku 1993 został kierownikiem zespołu badawczego Optyki Widzenia. Odbył szereg krótkoterminowych staży naukowych na Uniwersytetach w: Dreźnie, Bremie, Münster, Nowosybirsku, Bradford (Wlk Brytania), Alicante oraz długoterminowych na Uniwersytetach w Münster oraz QUT w Brisbane (Australia). Był promotorem 9 zakończonych prac doktorskich. Opublikował ponad 240 prac naukowych, z czego 61 w międzynarodowych czasopismach z listy filadelfijskiej.
Jego zainteresowania naukowe skupiają się na badaniu i analizie optycznych i biomechanicznych właściwościach oka oraz ich dynamiki i korelacji z aktywnością układu naczyniowo-oddechowego.
Temat prezentacji
Biomechanika struktur oka oraz jej konsekwencje i możliwości w diagnostyce okulistycznej
Biomechanika zajmuje się badaniem różnych właściwości mechanicznych tkanek i narządów, ich odkształceniami i deformacjami pod wpływem sił zewnętrznych lub wewnętrznych w organizmie. W ostatnich latach obserwuje się znaczny wzrost badań właściwości biomechanicznych różnych tkanek w żywym organizmie. Badania właściwości biomechanicznych tkanek oka mają szczególne znaczenie w badaniach okulistycznych ze względu na fakt, że właściwości te wpływają bezpośrednio na właściwości refrakcyjne (optyczne) oka, a więc na jakość widzenia oraz na wyniki szeregu pomiarów w diagnostyce okulistycznej. Niestety pomiar właściwości biomechanicznych tkanek oka jest dużym wyzwaniem i jak na razie potrafimy wykonywać takie pomiary in vivo w bardzo ograniczony sposób. Pojawiają się jednak urządzenia pomiarowe pozwalające na pomiar wybranych parametrów biomechanicznych oka jak na przykład analizator rogówkowy ORA.
W prezentacji zostaną omówione podstawowe pojęcia z biomechaniki: liniowa i nieliniowa sprężystość, lepkość, lepkosprężystość, histereza, relaksacja. Przedstawione zostanie prawo Imberta-Ficka, jego wpływ na pomiar ciśnienia śródgałkowego i ograniczenia stosowalności. Pokazane zostaną przykładowe szybkie, dynamiczne deformacje struktur oka i ich korelacje z aktywnością układu sercowo-naczyniowego. Procesy szybkich dynamicznych deformacji przedniego odcinka oka podczas pomiarów tonometrycznych typu air puff wykorzystywane są do pomiaru ciśnienia śródgałkowego, można je wykorzystywać również do innych pomiarów parametrów oka poprzez definiowanie nowych parametrów biomechanicznych oka. Zostaną przedstawione takie przykłady i ich możliwości do diagnostyki okulistycznej, szczególnie stożka rogówki lub jaskry. Przykłady oparte będą szczególnie na pomiarach wykonanych na tonometrze Corvis i analizatorze ORA.